Nee, deze column gaat niet over hoe moe ik ben doordat ik autisme heb. Nee, hij gaat over hoe moe ik word van de term ‘autisme’. Natuurlijk, autisme speelt een rol in mijn leven. Maar dat wil nog niet zeggen dat het er steeds over moet gaan.

Vlak na mijn diagnose een aantal jaren terug was ik opgelucht. Eindelijk wist ik waarom ik op alle belangrijke fronten in het leven problemen ervaarde. Maar als ik nu na een aantal jaren, de balans opmaak, kan ik niet zeggen dat ik me beter voel.

Al vanaf dat ik de diagnose kreeg, hoorde ik al dat ik autisme niet overal de schuld van mag geven. Ik dacht vaak: maar ik heb toch autisme, ik kan het toch niet uitzetten? Dat klopt wel, maar het er steeds over hebben verandert er niets aan. Ik merk dan ook dat buren, collega’s, vrienden en familie al lang moe zijn van de term autisme. Bij mij is dat nu dus ook zo.

Want eigenlijk wil ik helemaal niet dat iedereen mij ziet als ‘die lastige man met autisme’. Altijd maar negatieve aandacht. Ik ben veel meer dan een man met autisme. Ik ben gewoon Joost en ik heb zo mijn problemen. Of dat nou komt door autisme of ergens anders door, wat maakt het eigenlijk uit?

Hoe meer we de nadruk leggen op de problemen, hoe meer problemen we ook daadwerkelijk ervaren. En hoe meer mensen autisten als lastige personen gaan zien. En belangrijker dus nog, het lost uiteindelijk niets op.