Reacties onder de columns zijn welkom! Ze worden eerst gelezen voordat ze zichtbaar zijn (in verband met spam)

Mooi weer (=stress)

‘Aanhoudende geestelijke druk, spanning.’ Dat is de definitie van stress volgens Van Dale. Daar kunnen de meeste mensen met autisme wel een heel boek over schrijven, denk ik. Zo ook ik. Maar als ik nou denk aan wat bij mij het meeste spanning en stress veroorzaakt, dan is dat toch ‘mooi weer’. Of zoals ik vaak zeg: ‘Wat de gemiddelde Nederlander mooi weer noemt.’ Dat zal ik uitleggen.

Die ‘mooi weer’-stress begint tegenwoordig al ergens half februari en duurt tot september, oktober soms. Vanaf het moment dat de temperatuur boven de vijftien graden uitkomt. Het moment dat iedereen massaal de deuren losgooit en aan werkelijk alles in en om de tuin begint te klussen. De eerste lentezon zorgt voor een tsunami aan prikkels. Die eerste lenteachtige dagen zijn een drama voor mij als autist. Al helemaal doordat ik weet dat dit pas het begin is. Traditioneel wil ik dan ook zodra de lente zich aandient verhuizen (hutje op de heide gezocht!).

Zodra de temperatuur verder omhoog gaat en we richting zomerse waarden gaan, neemt daarmee de lengte van de prikkels ook toe, en daarmee mijn stress ook. In de lente kijk ik iedere dag naar de veertiendaagse weersvoorspelling, in de zomer zelfs meerdere keren per dag. Warme dagen en zwoele zomeravonden staan voor mij gelijk aan feestjes in de buurt, spelende kinderen, buren die hele avonden in de tuin doorbrengen, prikkels, herrie, onrust. Het kan me volledig in z’n greep houden, iedere dag de verwachtingen en gevolgen afwegen.

Mijn eigen leven leiden kan ik in de zomer lang niet altijd. Gedurende de zomer, vind ik er gelukkig meestal wel mijn weg in. Deze maanden vlucht ik regelmatig naar het rustige bos of de bioscoop. Ik besef natuurlijk ook wel dat ik er zelf mee moet leren omgaan. Maar de momenten dat ik dan echt even gelukkig ben, is wanneer een zomerse plensbui een einde maakt aan de warmte, en daarmee ook aan de herrie van iedereen om me heen.

Het is overigens een misverstand dat ik een hekel heb aan warm weer. Ook ik vind het fijn en kan er van genieten. Of anders gezegd, ik zou ervan kunnen genieten, ik zou ervan willen genieten. Want in de praktijk kan ik dat door prikkels nooit. Wat zou het fijn zijn als mensen daar wat meer rekening mee konden houden. Zodat ik ook kan genieten, in plaats van steeds in de stress te schieten.

(Verschenen in: Autisme Magazine, 02, jaargang 49, zomer 2022, pagina 53)

Joost Wanders
  • Joost Wanders
  • Bedankt voor je bezoek. Laat gerust een reactie achter via het contactformulier of onderaan de column. Je kunt iedere column delen via de Social Media knoppen of kopieer de adreslink.

5 Comments

  • Herkennen mijn lezers deze stress tijdens de zomermaanden?

  • Heel mooi geschreven stuk Joost!

    • Dat is altijd fijn om te horen, dank je! Hopelijk geeft het ook meer inzicht in wat autisme is.

  • Ik ben niet snel geraakt door een geschreven stuk, naar dit beschrijft zo’n beetje hoe ik de afgelopen 20 jaar de zomermaanden beleef.
    Heel herkenbaar en ‘fijn’ te lezen dat er lotgenoten bestaan.

    Succes met schrijven!
    Richard

    • Dag Richard. Wat mooi dat het voor meer mensen herkenbaar is. Ik denk soms wel eens dat ik de enige ben. Kijk je ook elke dag naar de 14-daagse voorspelling om de temperatuur en daarmee de overlast in te schatten? Het warme weer vind ik zelf niet vervelend, alleen de reacties van mensen er op. Dat vergeet ik nog wel eens uit te leggen. Nu denkt vaak iedereen onterecht dat ik iets tegen warm ‘mooi’ weer heb.

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *