Stilstand is achteruitgang
Als je zoekt op het spreekwoord ‘stilstand is achteruitgang’ krijg je een scala aan resultaten. Van tips van organisaties tot visies van personen. Toch kan mijn visie daar nog wel bij. Het is namelijk een belangrijk onderwerp om bij stil te staan. Maar eerst de betekenis van het spreekwoord. Volgens een relevante website is dit: ‘als je niet blijft ontwikkelen haalt op den duur de concurrentie je in’.
Voor de reguliere arbeidsmarkt valt hier zeker wat voor te zeggen. Maar hoe zit het dan met onze groep, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, met een indicatie banenafspraak? Inmiddels heb ik zelf zo’n 15 jaar werkervaring. Ik begon heel enthousiast en leergierig en wou mezelf graag ontwikkelen. Maar al snel kwam ik er achter dat de praktijk heel wat anders is dan de theorie. Leren lukte nog wel, maar functioneren en verder ontwikkelen in een organisatie is een ander verhaal. Ik bleef lang volhouden dat ik wel wou ontwikkelen, maar zocht eigenlijk vooral naar een vaste baan en zekerheid. Ik geloof dat dit iets is dat velen zullen herkennen. Je bent zo bezig met het zoeken naar erkenning en een stabiele baan, dat jezelf ontwikkelen er niet meer van komt. Of misschien zie je de noodzaak niet meer als je eenmaal die vaste plek hebt gevonden. Voor mijzelf zit hier een kern van waarheid in. Ik weet dat ik meer kan dan wat ik nu doe. Daarom ga ik nu een cursus volgen, een opleiding volgen en serieus nadenken over mijn toekomst. Spannend, maar wel de juiste stap. Als ik niets zou doen, zoals de laatste jaren, heb ik ook geen recht om te klagen over mijn carrière.
Ik denk dat het een groot gevaar is voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt om zichzelf niet te ontwikkelen. We staan al op achterstand ten opzichte van reguliere kandidaten voor een functie. Om onze positie te kunnen behouden en verbeteren moeten wij denk ik twee keer zo hard ons best doen. Ook al voelt het soms niet natuurlijk of is het de moeilijke weg. Stilstand is voor ons echt achteruitgang.
- Joost Wanders
Bedankt voor je bezoek. Laat gerust een reactie achter via het contactformulier of onderaan de column. Je kunt iedere column delen via de Social Media knoppen of kopieer de adreslink.
- Je moet het zelf doen november 2024
- Doe eens lief! september 2024
- Flitsmeldingen juli 2024
- Autisme moe (lange versie) juni 2024
- Autisme moe (korte versie) mei 2024
Wat vinden mijn lezers? Is het onverstandig om meerdere jaren in dezelfde functie te blijven werken, zonder je echt verder te ontwikkelen?
En moet je als je een afstand tot de arbeidsmarkt hebt (als je in het doelgroep register staat), juist meer aan ontwikkeling doen? Of leg je de lat lager en ben je tevreden als je maar werk hebt?
Ik denk dat het heel persoonlijk is. Veel mensen hebben überhaupt niet de behoefde aan groeien en ontwikkelen. Zijn zijn heel tevreden met hun leven zo als het is en genieten van de duidelijkheid, structuur en voorspelbaarheid.
Moeten is dus veel gezegd, ook als een arbeidhandicapt heb. Wellicht is überhaupt werken al een stap die ver weg ligt en is groeien op persoonlijk vlak belangrijker dan op werkgebied.
Persoonlijk vind ik ontwikkeling erg belangrijk, ik als persoon wil mij blijven ontwikkelen, stilstaan voelt dan inderdaad als achteruitgaan of vooral ook nutteloos.
Die groei en ontwikkeling kan op verschillende gebieden plasts vinden. Er valt altijd wel ergers te groeien, je bent nooit klaar met leren.
Een cursus, zelfobtplooing op creatief, psychologisch of sociaal gebied is ook heel waardevol.
Dag Marjolein. Bedankt voor je reactie. Inderdaad, het is iets dat voor iedereen anders ligt. Voor mezelf kwam ik tot de conclusie dat ik niet nog 25 jaar zo door wil gaan, al zou dat misschien best kunnen. Ik weet namelijk dat ik meer kan.
Ik denk wel dat het een gevaar is, als je al een arbeidshandicap hebt, om dan geen stappen te zetten op werkgebied. Persoonlijke ontwikkeling is zeker belangrijk. Maar als je jezelf niet professioneel verder ontwikkelt, gaat je positie en motivatie in een baan (of naar een baan toe) steeds moeilijker worden. En uiteindelijk is werk toch een belangrijk onderdeel in het leven (helaas).
Voor iedereen is ontwikkelen (persoonlijk en op professioneel gebied) belangrijk, maar voor iemand die al op achterstand staat is dit denk ik nog belangrijker, en vaak een onderbelicht onderwerp.
Goed stuk en helaas herkenbaar. Voor de zoveelste keer is het niet gelukt met mijn baan. Elke keer denk ik dat het heel geschikt is en dat het goed gaat. Meer dan mijn best kan ik niet doen. Zelfs als de werkgever op de hoogte is van mijn autisme hebben ze nog te weinig geduld om mij voldoende te begeleiden.
Dag Louise, Ja ik heb ook veel teleurstellingen gehad. Geef niet op, uiteindelijk kom je de baan tegen waar het wel werkt. Ook ik ben nog steeds met veel dingen zoekende. Maar ik heb bijvoorbeeld geleerd om duidelijk te zijn over mijn wensen, over wat er voor mij nodig is. Daarbij heb ik ook een jobcoach, dat helpt. Tegen hem kan ik dan al mijn kritiek uiten (in plaats van tegen mijn collega’s). Hopelijk heb je iets van begeleiding vanuit de Gemeente, het UWV of bijvoorbeeld het Leo Kannerhuis.