Reacties onder de columns zijn welkom! Ze worden eerst gelezen voordat ze zichtbaar zijn (in verband met spam)

Autisme moe (lange versie)

Nee, deze column gaat niet over hoe moe ik ben doordat ik autisme heb. Nee, hij gaat over hoe moe ik word van het gebruik van autisme, steeds maar weer. Natuurlijk, in veel zaken in mijn leven speelt autisme een rol. Maar dat wil nog niet zeggen dat het er steeds over moet gaan.

Vlak na mijn diagnose een aantal jaren terug was ik opgelucht. Eindelijk wist ik waarom ik op alle belangrijke fronten in het leven (waaronder lichamelijk) problemen ervaarde. Daarop heb ik me helemaal op het autisme gestort. Zo heb ik een cursus gevolgd tot autisme-ambassadeur. Ik was aanwezig bij bijeenkomsten en congressen. Ik schreef columns en opiniestukken. En ik ging naar autismegroepen zoals een roze autismecafé en een autisme spellenavond. Maar als ik nu de balans opmaak, kan ik niet zeggen dat ik me beter voel.

Al vanaf dat ik de diagnose kreeg, hoorde ik dat ik autisme niet overal de schuld van mag geven. Dat ik mezelf niet mag verschuilen achter de diagnose. En dat is precies wat ik deed. Ik denk dat veel lotgenoten met autisme dit bewust of onbewust doen. En daarmee kom je dus niet verder. In het begin heb ik me hier erg tegen verzet. Ik dacht vaak: maar ik heb toch autisme, ik kan het toch niet uitzetten? Dat klopt allemaal wel, maar het er steeds over hebben, verandert er niets aan. Ik merk dan ook dat buren, collega’s, vrienden en familie al lang moe zijn van de term autisme. Bij mij is dat nu dus ook zo.

Want eigenlijk wil ik niet dat iedereen mij ziet als ‘die lastige man met autisme, die man die het zo moeilijk heeft’. Of dat ik bij ieder druk familiediner de grap hoor: ‘Poeh, je zult maar autisme hebben en hier tussen zitten’. Altijd weer discussies over autisme. Altijd die negatieve aandacht. Ik heb er even geen zin meer in. Ik ben veel meer dan een man met autisme. Ik ben gewoon Joost en ik heb zo mijn problemen. Of dat nou komt door autisme of ergens anders door, wat maakt het eigenlijk uit?

We plaatsen ons te veel in een hokje. Het leven is niet altijd makkelijk. Maar dat geldt voor iedereen. Hoe meer we de nadruk leggen op de problemen, hoe meer problemen we ook daadwerkelijk ervaren. En hoe meer mensen autisten als lastige personen gaan zien. En belangrijker nog, het lost uiteindelijk niets op.

 Deze column is verschenen als wisselcolumn in het Autisme Magazine, een uitgave van de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Meer informatie is te vinden op www.autisme.nl

Joost Wanders
  • Joost Wanders
  • Bedankt voor je bezoek. Laat gerust een reactie achter via het contactformulier of onderaan de column. Je kunt iedere column delen via de Social Media knoppen of kopieer de adreslink.

4 Comments

  • Ik ben erg benieuwd hoe mijn lezers (vooral de lezers met autisme) hierover denken. Herkennen jullie dit? Gebruiken jullie autisme ook wel eens als excuus?

  • En als vervolgvraag: wat helpt dan wel? Als het steeds benoemen van autisme dus geen oplossing lijkt, wat is dan wel de oplossing? Of vinden jullie het juist wél goed om autisme steeds te benoemen?

  • Jezelf niet verschuilen achter je autisme vind ik een goede zaak, maar je hoeft je er ook niet voor te schamen! Als mensen er irritante grapjes over maken, zegt dat meer over hen dan over jou. Natuurlijk, het is maar één kant van je, maar door die te begrijpen kun je het leven wel aangenamer maken. Je bent zoals je bent, en dat is goed zo!

  • Herkenbaar! Bij mijn diagnose acht jaar geleden (op mijn 46e) was mijn eerste reactie dat ik mij er niet achter wilde verschuilen (ik gebruikte ook exact deze woorden). Tegelijkertijd was het een verademing om eindelijk eens uit te kunnen leggen (ook aan mezelf) waarom ik soms zo “moeilijk doe”.
    Nog steeds is dit dubbel voor mij: ik wil het zo min mogelijk over mijn autisme hebben, maar het werkt vaak wel als toverwoord om begrip te kweken. Dit stoort mij. Als iemand aangeeft ergens moeite mee te hebben, dan heeft die daar moeite mee en probeer je daar rekening mee te houden. Punt. Of dat nou komt door autisme, adhd, of wat dan ook.
    Inderdaad, ik vermeld hierdoor vaker dan me lief is dat ik autisme heb.

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *