Een nieuw jaar. Nieuwe kansen, nieuwe avonturen. De reclames voor vakanties vliegen je om de oren. Waar mijn reis dit jaar heen gaat? Door mijn grote mond heb ik die keuze niet makkelijk gemaakt. Er zou ook eens iets makkelijk gaan.

Ik wil namelijk nog best wel wat van de wereld zien. Maar ik wil niet meer vliegen. Het afgelopen jaar heb ik namelijk veel discussies gehad over vliegen. Hoogoplopende discussies soms. Want als ik ergens voor sta, kan ik niet loslaten en blijf ik doorzeuren. Dan kan ik nu natuurlijk niet zelf alsnog gaan vliegen. Maar ik snap ook echt niet dat er mensen zijn die met de kennis van nu, nog steeds meerdere keren per jaar gaan vliegen. Dat is eigenlijk je middelvinger opsteken naar de planeet en de nieuwe generatie. “Wie dan leeft, wie dan zorgt”, hoor ik vaak. Maar zo ben ik niet. Ik ben geen heilige of klimaatdrammer. Ik heb gevlogen en ik koop best veel dingen die ik misschien niet echt nodig heb. Maar vliegvakanties kan ik eigenlijk best missen. Ook al vind ik het jammer dat sommige bestemmingen nu onbereikbaar zijn. Het levert me geen groot ongemak op. Ik zou dan ook graag zien dat vliegen een stuk duurder gaat worden. En dat het over een tijdje gezien wordt als te vervuilend en abnormaal.

Dit is natuurlijk wel weer typisch zo’n voorbeeld van een discussie en situatie die me niet loslaat. Het heeft me dus haast vriendschappen gekost. Maar gelukkig kan ik het meestal weer uitpraten. Vliegensvlug door naar de volgende discussie!